Góry Kamienne - na szczycie Kostrzyny
Góry Kamienne to pasmo górskie leżące w Sudetach Środkowych. Położone są na południe od Wałbrzycha. Na początku czerwca stały się one celem naszej krótkiej, ale intensywnej dwudniowej wyprawy. Góry Kamienne składają się z czterech mniejszych pasm. Jedno z nich to Góry Suche. Na obszarze najwyższych ich partii rozciąga się teren Parku Krajobrazowego Sudety Wałbrzyskie. Największa część naszej wędrówki, obejmowała właśnie Góry Suche.
Trasę rozpoczęliśmy w okolicach dworca kolejowego Wałbrzych Główny. Jest on zlokalizowany na południu miasta. Mają przy nim swój początek aż cztery szlaki, dlatego z łatwością można zaplanować wycieczkę, aby rozpoczynać i kończyć trasę właśnie w tym miejscu.
Trasę rozpoczęliśmy w okolicach dworca kolejowego Wałbrzych Główny. Jest on zlokalizowany na południu miasta. Mają przy nim swój początek aż cztery szlaki, dlatego z łatwością można zaplanować wycieczkę, aby rozpoczynać i kończyć trasę właśnie w tym miejscu.
Na szklaku: imponujący wiadukt kolejowy w Wałbrzychu
My wyruszyliśmy zielonym szlakiem w kierunku Przełęczy Trzech Dolin. Jest to zdecydowanie główny punkt Gór Kamiennych. W tym miejscu łączy się pięć szlaków (we wszystkich możliwych używanych do znakowania szlaków w Polsce kolorach). Tuż pod przełęczą znajduje się schronisko PTTK Andrzejówka – jedyne w górach Suchych.
Początek naszej trasy prowadził przez pagórki i niewielkie wzniesienia. Szliśmy przez lasy, pola i łąki, podziwiając typowe krajobrazy polskiej wsi – drewniane płoty, małe i większe domy, zabytkowy kościółek oraz pasące się krowy.
Początek naszej trasy prowadził przez pagórki i niewielkie wzniesienia. Szliśmy przez lasy, pola i łąki, podziwiając typowe krajobrazy polskiej wsi – drewniane płoty, małe i większe domy, zabytkowy kościółek oraz pasące się krowy.
Od Przełęczy Trzech Dolin udaliśmy się żółtym szlakiem na szczyt Waligóra, który jest najwyższym szczytem Gór Suchych i całych Gór Kamiennych. Podobno kiedyś był on odsłonięty i stanowił dobry punkt widokowy, a w czasach krótko po II Wojnie Światowej stała na nim nawet wieża widokowa. Jednak obecnie szczyt jest całkowicie zalesiony i po jego zdobyciu nie widzieliśmy niestety żadnych panoramicznych widoków. Zatem jeżeli ktoś nie ma pasji zdobywania za wszelką cenę najwyższych szczytów może sobie ten punkt wycieczki spokojnie odpuścić. Podejście jest dość strome, a w rekompensacie widoków brak.
Naszym zdaniem najpiękniejsze widoki można natomiast podziwiać podczas dalszej części szlaku - znakowanego kolorem niebieskim. Przechodząc przez szczyty Suchawa i Kostrzyna krajobraz jest naprawdę malowniczy: stożkowate góry i mniejsze wzniesienia, ciemnozielone lasy, a poniżej soczyście zielone pola i łąki.
Naszym zdaniem najpiękniejsze widoki można natomiast podziwiać podczas dalszej części szlaku - znakowanego kolorem niebieskim. Przechodząc przez szczyty Suchawa i Kostrzyna krajobraz jest naprawdę malowniczy: stożkowate góry i mniejsze wzniesienia, ciemnozielone lasy, a poniżej soczyście zielone pola i łąki.
Maszerując dalej wśród pól i lasu, zeszliśmy czarnym szlakiem do Sokołowska - małej miejscowości uzdrowiskowej, położonej w samym sercu Gór Suchych. Tuż przy wejściu do wioski, przy samym szlaku, odwiedziliśmy cerkiew prawosławną. Położona trochę na uboczu, jest otoczona z trzech stron drzewami. Weszliśmy do niej z zaciekawieniem, ponieważ była to pierwsza cerkiew w Polsce, jaką mieliśmy dotychczas okazję zobaczyć. Mimo późno popołudniowej pory, była akurat otwarta dla zwiedzającej innej grupy turystów.
Następnie, zataczając koło, wróciliśmy żółtym szlakiem do Przełęczy Trzech Dolin. Prawie przy samym już schronisku droga prowadziła przez urokliwą łąkę, pokrytą fioletowymi kwiatami łubinu. Tam zatrzymaliśmy się na noc w schronisku PTTK Andrzejówka. Oprócz możliwości spania w pokojach, schronisko oferuje także, w opcji niskobudżetowej, nocleg na poddaszu w cenie 15 zł od osoby.
Góry Suche mimo niewielkich wysokości, charakteryzują strome zbocza i głębokie doliny. Zatem, przez częste strome podejścia i zejścia trzeba włożyć sporo wysiłku w ich pokonanie. Dlatego wieczorem byliśmy naprawdę zmęczeni. Nie tylko z powodu marszu, ale chyba przede wszystkim dlatego, że cały dzień mieliśmy prawdziwy upał i ani jednej chmurki na niebie.
Następnie, zataczając koło, wróciliśmy żółtym szlakiem do Przełęczy Trzech Dolin. Prawie przy samym już schronisku droga prowadziła przez urokliwą łąkę, pokrytą fioletowymi kwiatami łubinu. Tam zatrzymaliśmy się na noc w schronisku PTTK Andrzejówka. Oprócz możliwości spania w pokojach, schronisko oferuje także, w opcji niskobudżetowej, nocleg na poddaszu w cenie 15 zł od osoby.
Góry Suche mimo niewielkich wysokości, charakteryzują strome zbocza i głębokie doliny. Zatem, przez częste strome podejścia i zejścia trzeba włożyć sporo wysiłku w ich pokonanie. Dlatego wieczorem byliśmy naprawdę zmęczeni. Nie tylko z powodu marszu, ale chyba przede wszystkim dlatego, że cały dzień mieliśmy prawdziwy upał i ani jednej chmurki na niebie.
Schronisko PTTK Andrzejówka
Kolejnego dnia czekała nas trochę krótsza trasa. Z samego rana wyruszyliśmy czerwonym, a potem żółtym szlakiem w kierunku ruin zamku Rogowiec. Będąc w Górach Suchych, mieliśmy okazję odwiedzić ruiny dwóch zamków. Poprzedniego dnia, przedzierając się przez chaszcze, dotarliśmy także do ruin zamku Radosno. Obydwa one pochodzą z XIII wieku. Z perspektywy amatora, zamki te można nazwać raczej „stertą kamieni”. Jednak, w przeciwieństwie do tego pierwszego, z ruin zamku Rogowiec rozpościerała się piękna panorama nie tylko na Góry Kamienne, ale także na góry Sowie i Wałbrzyskie. Ciekawostką jest, że Rogowiec jest najwyżej położonym zamkiem w Polsce.
Panoramiczny widok z ruin Zamku Rogowiec
Dalej, trasą prowadzącą głównie przez lasy, wróciliśmy do Wałbrzycha. Zwłaszcza na tym odcinku, ale nie tylko, szlaki były niestety słabo oznakowane. Sami kilka razy zgubiliśmy w lesie drogę. W wielu miejscach musieliśmy iść na wyczucie, ponieważ nawet na dość dużych rozstajach ścieżek nie było oznaczeń szlaków.
Trasa okazała się cięższa, niż można by się spodziewać po wysokości Gór Kamiennych. Zmęczeni i solidnie przypieczeni (zwłaszcza Paweł, bo nie miał nakrycia głowy), ale zadowoleni dotarliśmy z powrotem do Wałbrzycha.
Magda
Trasa okazała się cięższa, niż można by się spodziewać po wysokości Gór Kamiennych. Zmęczeni i solidnie przypieczeni (zwłaszcza Paweł, bo nie miał nakrycia głowy), ale zadowoleni dotarliśmy z powrotem do Wałbrzycha.
Magda
