Czerwcowy długi weekend w tym roku postanowiliśmy spędzić w górach. Za cel naszej czterodniowej wyprawy obraliśmy Beskid Żywiecki. Nie spodziewaliśmy się, że aż tak bardzo zaskoczy nas ten obszar naszego kraju. Zaskoczy pozytywnie rzecz jasna. Atrakcyjność szlaków i malowniczość widoków naprawdę potrafią zachwycić. Beskid Żywiecki ma bowiem wszystko najpiękniejsze to, co polskie góry mogą mieć do zaoferowania.
| 
|
Dzień 1
Noc spędziliśmy w pociągu, który bezpośrednio z Poznania przywiózł nas do Suchej Beskidzkiej. Ulice miasteczka o poranku świeciły pustkami, a słońce powoli dopiero rozgrzewało chłodne poranne powietrze. Blisko dworca znajduje się przystanek autobusowy, z którego odjeżdżają busy do Zawoi. To właśnie tam miała rozpocząć się nasza górska wędrówka. W centrum jednej z najdłuższych wsi w Polsce (Zawoja ciągnie się na 18 km) znajduje się piękny zabytkowy kościół, który postanowiliśmy zwiedzić. Wiele kobiet z wioski (także dziewczyn i dziewczynek), które przychodziły na mszę świętą, ubrane były w lokalne stroje ludowe. Nie przewidzieliśmy jednak wcześniej, że wizyta w centrum wioski poskutkuje długim, kilkukilometrowym marszem w kierunku wejścia na szlak. Około-południowy czerwcowy upał zaczął już nam porządnie doskwierać. Do Zawoi Widły dotarliśmy na piechotę, a gdy okazało się, że do wejścia na szlak są jeszcze 4 km, postanowiliśmy wykorzystać autostop.
Noc spędziliśmy w pociągu, który bezpośrednio z Poznania przywiózł nas do Suchej Beskidzkiej. Ulice miasteczka o poranku świeciły pustkami, a słońce powoli dopiero rozgrzewało chłodne poranne powietrze. Blisko dworca znajduje się przystanek autobusowy, z którego odjeżdżają busy do Zawoi. To właśnie tam miała rozpocząć się nasza górska wędrówka. W centrum jednej z najdłuższych wsi w Polsce (Zawoja ciągnie się na 18 km) znajduje się piękny zabytkowy kościół, który postanowiliśmy zwiedzić. Wiele kobiet z wioski (także dziewczyn i dziewczynek), które przychodziły na mszę świętą, ubrane były w lokalne stroje ludowe. Nie przewidzieliśmy jednak wcześniej, że wizyta w centrum wioski poskutkuje długim, kilkukilometrowym marszem w kierunku wejścia na szlak. Około-południowy czerwcowy upał zaczął już nam porządnie doskwierać. Do Zawoi Widły dotarliśmy na piechotę, a gdy okazało się, że do wejścia na szlak są jeszcze 4 km, postanowiliśmy wykorzystać autostop.
Zawoja
Na wyprawę w Beskid Żywiecki wybraliśmy się wspólnie ze znajomymi. Łapiąc „stopa” podzieliliśmy się więc na dwuosobowe zespoły: damski i męski. Zespół damski złapał okazję bardzo szybko, natomiast zespół męski miał z tym trochę większy kłopot. Udało się dopiero po prawie trzykilometrowym marszu w upale, ale chociaż ostatni kilometr mogliśmy odsapnąć w klimatyzowanym aucie. Nasza górska wędrówka po Babiogórskim Parku Narodowym rozpoczęła się od wejścia na zielony szlak w miejscu o nazwie Zawoja Markowa. Po około godzinie marszu pod górę doszliśmy do Schroniska PTTK na Markowych Szczawinach.
Na zielonym szlaku w drodze do schroniska
| 
Schronisko PTTK na Markowych Szczawinach
|
Naszym głównym celem tego dnia było zdobycie Babiej Góry – najwyższego szczytu w całym Beskidzie Żywieckim. Do schroniska zamierzaliśmy wrócić na nocleg, więc korzystając z okazji, zostawiliśmy na miejscu ciężkie, spakowane na 4 dni plecaki i w kierunku Babiej Góry wyruszyliśmy „na lekko”. Szczyt, którego kulminację stanowi wierzchołek o nazwie Diablak, postanowiliśmy zdobyć wspinając się żółtym szlakiem. Perć Akademików (tak nazywa się ten żółty szlak) okazała się bardzo atrakcyjną trasą z malowniczymi widokami. Początkowo droga wiedzie przez las, który jednak dość szybko, wraz ze wzrostem wysokości, zaczyna się przerzedzać. Następne fragmenty trasy wśród różnorodnych krzewów, paproci i kosodrzewiny tworzą wręcz bajkowe kompozycje.
W drodze na Babią Górę
Choć na Perci Akademików występują miejsca, które u niektórych turystów mogą wzbudzić lęk (łańcuchy, klamry), to prawdę mówiąc szlak technicznie nie jest trudny i każdy powinien dać radę.
Wspinaczka na Babią Górę - Magda w akcji
| 
Wspinaczka na Babią Górę - Paweł w akcji
|
Nagrodą zaś za poniesiony wysiłek są fantastyczne widoki ze szczytu Babiej Góry. Rozpościerająca się ze szczytu panorama jest po prostu fantastyczna. Szczególnie zachwycił nas widok na monumentalne Tatry, które dumnie prezentowały się na horyzoncie, lekko spowite mgłą i ze śniegiem zalegającym w najwyższych ich partiach. Babia Góra pięknymi widokami zdecydowanie rekompensuje trud poniesiony na jej zdobycie.
Na szczycie Babiej Góry
| 
Na szczycie Babiej Góry
|
Z Babiej Góry do Schroniska PTTK na Markowych Szczawinach wracaliśmy alternatywną drogą przez Przełęcz Brona. Powoli zbliżał się już wieczór, a słońce schowało się za nadciągające ciemne chmury, które niestety zwiastowały mniej ciekawą pogodę na następny dzień.
Powrót do schroniska
Tego dnia schronisko było wypełnione turystami po brzegi i to dosłownie. Ludzie rozkładali się na karimatach w przedsionku i na korytarzach. My też spaliśmy w opcji niskobudżetowej. Najniższa opłata za nocleg w Schronisku PTTK na Markowych Szczawinach wynosi 24 zł za osobę i jest to spanie na podłodze. W opcji tej schronisko udostępnia jednak pomieszczenie wieloosobowe wyposażone w piankowe materace, które są miękkie i bardzo wygodne. Prawdziwe spanie na podłodze zaczyna się dopiero wtedy, gdy liczba chętnych przekroczy liczbę materaców.
Dzień 2
Krople wody na oknie nie zwiastowały niestety niczego dobrego. Od samego rana pogoda była pochmurna i deszczowa. No cóż... Mając nadzieję na jej poprawę w ciągu dnia, wcześnie rano wyruszyliśmy na szlak. Rozpoczęliśmy od zdobycia Małej Babiej Góry. Ze względu jednak na spowijającą wszystko dookoła mgłę, widoków ze szczytu nie było żadnych. Idąc dalej zielonym szlakiem dotarliśmy do Przełęczy Jałowieckiej Tabakowe Siodło. W tym miejscu spostrzegliśmy obalone nieopodal drzewo, które posłużyło nam za ławeczkę do odpoczynku. Dalej podążaliśmy Głównym Szlakiem Beskidzkim znakowanym kolorem czerwonym. Maszerując wzdłuż granicy polsko-słowackiej weszliśmy na Mędralową. Na Hali Mędralowej znaleźliśmy drewnianą chatę, która stanowi świetne miejsce na odpoczynek połączony z piknikiem. Chata może także z powodzeniem posłużyć jako miejsce do spania "na dziko". Napisy na ścianach sugerują, że tą drewnianą konstrukcją opiekuje się jakaś miejscowa społeczność miłośników gór. To miejsce jest także ciekawym punktem widokowym.
Krople wody na oknie nie zwiastowały niestety niczego dobrego. Od samego rana pogoda była pochmurna i deszczowa. No cóż... Mając nadzieję na jej poprawę w ciągu dnia, wcześnie rano wyruszyliśmy na szlak. Rozpoczęliśmy od zdobycia Małej Babiej Góry. Ze względu jednak na spowijającą wszystko dookoła mgłę, widoków ze szczytu nie było żadnych. Idąc dalej zielonym szlakiem dotarliśmy do Przełęczy Jałowieckiej Tabakowe Siodło. W tym miejscu spostrzegliśmy obalone nieopodal drzewo, które posłużyło nam za ławeczkę do odpoczynku. Dalej podążaliśmy Głównym Szlakiem Beskidzkim znakowanym kolorem czerwonym. Maszerując wzdłuż granicy polsko-słowackiej weszliśmy na Mędralową. Na Hali Mędralowej znaleźliśmy drewnianą chatę, która stanowi świetne miejsce na odpoczynek połączony z piknikiem. Chata może także z powodzeniem posłużyć jako miejsce do spania "na dziko". Napisy na ścianach sugerują, że tą drewnianą konstrukcją opiekuje się jakaś miejscowa społeczność miłośników gór. To miejsce jest także ciekawym punktem widokowym.
Doskonałe miejsce na piknik lub nocleg "na dziko"
| 
Drewniana chata na Hali Mędralowej
|
Nasza trasa w tym dniu wiodła dalej Głównym Szlakiem Beskidzkim. Na Beskid Krzyżowski dotarliśmy więc idąc przez Przełęcz Głuchaczki, Jaworzynę i Przełęcz Półgórską. Dopiero schodząc do Korbielowa, miejscowości, w której mieliśmy zarezerwowany nocleg i możliwość uzupełnienia zapasów jedzenia, zmieniliśmy kolor szlaku z czerwonego na żółty. Cała droga od Hali Mędralowej do Korbielowa jest całkiem urokliwa, z pewnością jeszcze piękniejsza, gdy warunki pogodowe są bardziej sprzyjające. Idzie się przeważnie niezbyt gęstym lasem, mijając po drodze wiele "prześwitów" i polanek.
Idąc Głównym Szlakiem Beskidzkim
| 
Z widokiem na Korbielów
|
W Korbielowie spaliśmy w Szkolnym Schronisku Młodzieżowym. Cena za nocleg to 22 zł od osoby. W tej cenie mieliśmy do dyspozycji pokój czteroosobowy oraz możliwość skorzystania z jadalni i aneksu kuchennego. W bezpośrednim sąsiedztwie schroniska znajdują się dwa sklepy spożywcze, dzięki czemu mogliśmy kupić jedzenie na kolację oraz na następne dni wycieczki.
Dzień 3
Wyruszyliśmy w drogę z samego rana. Pogoda była zbliżona do tej z poprzedniego dnia - dominowały gęste deszczowe chmury. Zresztą... krótki obfity deszcz dopadł nas już na pierwszym odcinku trasy, gdy maszerowaliśmy żółtym szlakiem z Korbielowa do Schroniska PTTK na Hali Miziowej. Dłuższa przerwa po dotarciu na miejsce była wskazana. Po około półtorej godzinie schnięcia i odpoczynku rozpoczęliśmy wędrówkę na Pilsko - drugi po Babiej Górze co do wysokości szczyt Beskidu Żywieckiego.
Wyruszyliśmy w drogę z samego rana. Pogoda była zbliżona do tej z poprzedniego dnia - dominowały gęste deszczowe chmury. Zresztą... krótki obfity deszcz dopadł nas już na pierwszym odcinku trasy, gdy maszerowaliśmy żółtym szlakiem z Korbielowa do Schroniska PTTK na Hali Miziowej. Dłuższa przerwa po dotarciu na miejsce była wskazana. Po około półtorej godzinie schnięcia i odpoczynku rozpoczęliśmy wędrówkę na Pilsko - drugi po Babiej Górze co do wysokości szczyt Beskidu Żywieckiego.
MPK na Hali Miziowej :)
Na górę prowadzą dwa szlaki - czarny i żółty. My wybraliśmy ten pierwszy. Podejście jest dość strome, szczególnie w początkowej fazie, zaraz po wyruszeniu ze schroniska. Po zdobyciu szczytu, w dalszą drogę udaliśmy się niebieskim szlakiem. Tu z kolei dość strome było zejście i do tego, ze względu na niedawny deszcz, także dość błotniste. Musieliśmy uważać, aby nie zjechać po grząskiej ziemi. Olbrzymie nagromadzenie krzaczków paproci ciekawie urozmaicało krajobraz. Niedługo później nasza trasa znów złączyła się z Głównym Szlakiem Beskidzkim, którym zaszliśmy aż do Schroniska PTTK na Hali Rysiance. Ten odcinek czerwonego szlaku był dość długi, więc jego przejście zajęło nam sporo czasu. Droga akurat wiodła głównie przez las z kilkoma większymi polankami. Po dłuższym odpoczynku na Hali Rysiance wreszcie pogoda zaczęła się poprawiać - wyszło słońce i zaraz wszystko dookoła zrobiło się piękniejsze.
Warto zaplanować sobie trochę dłuższy pobyt w okolicach Hali Rysianka, ponieważ jest to niezwykle urokliwe miejsce. Zgodnie stwierdziliśmy, że gdybyśmy mogli zostać w tych górach jeden dzień dłużej, to właśnie słodkie lenistwo na Hali Rysiance byłoby tego dnia naszym głównym zajęciem. Ukierunkowaniu naszych myśli z pewnością sprzyjały też trzy dni drogi, które każdy z nas czuł już w swoich nogach. To nie był jednak koniec naszej wędrówki. W dalszą drogę udaliśmy się zielonym szlakiem, minęliśmy sąsiednie Schronisko PTTK na Hali Lipowskiej i po około dwóch godzinach marszu dotarliśmy do naszego ostatniego celu w tym dniu - do Schroniska PTTK na Hali Boraczej, w którym zaplanowaliśmy spędzić naszą ostatnią noc w Beskidzie Żywieckim. Cena za nocleg w sali wieloosobowej wynosi 17 zł od osoby.
Dzień 4
Czwarty i ostatni dzień wycieczki upłynął nam pod znakiem schodzenia z gór i powrotu do Poznania. Schronisko opuściliśmy wcześnie rano i kontynuowaliśmy wędrówkę zielonym szlakiem, którym zeszliśmy do Milówki. W samym centrum miejscowości znajduje się zabytkowy kościół z przepięknym ołtarzem, bogato zdobiony wewnątrz. Dworzec kolejowy w Milówce był ostatnim punktem naszej wyprawy. Dwoma pociągami z przesiadką w Katowicach wróciliśmy do Poznania.
Paweł
Czwarty i ostatni dzień wycieczki upłynął nam pod znakiem schodzenia z gór i powrotu do Poznania. Schronisko opuściliśmy wcześnie rano i kontynuowaliśmy wędrówkę zielonym szlakiem, którym zeszliśmy do Milówki. W samym centrum miejscowości znajduje się zabytkowy kościół z przepięknym ołtarzem, bogato zdobiony wewnątrz. Dworzec kolejowy w Milówce był ostatnim punktem naszej wyprawy. Dwoma pociągami z przesiadką w Katowicach wróciliśmy do Poznania.
Paweł
